друг (прид.) - ѝ (зам.)

За другите ѝ рече на Наде да ги чува. Ѝ ги подаде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Друг ѝ беше зборот. Но кому да му објаснува!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
— Дури едната плаче, вели Оливера, другата ѝ го секне носот, ѝ ги брише солзите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со грбот на ѕидот, едната рака како да е подадена на кај моето чело, другата ѝ е во скутот, а главата - нанапред и надолу.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Од едното око ѝ се срони една солза, а другото ѝ беше наврено со солзи меѓу клепките.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Стои Толе над посатките и сеедно зборува: - Стомниња, бардиња, грниња, вика, не ќе оди ова за многу и мечката од Москва ќе се опсени и за нас, стомниња, бардиња, грниња и ќе видите, вели, како што слушам јас, стомниња, бардиња, грниња ќе прави војна и за нас, вели, па уште ние останавме без држава, вели, стомниња, бардиња, грниња, на сите околу нас им даде, вели, стомниња, бардиња, грниња, зар другите ѝ се породнини од нас, вели и ги крева стомнињата едно по едно, го чука со претите и после дува во нив да видат луѓето дека никое не тиши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За двете беше важен „животот во тек“ што тие го нарекуваа „животот како таков“ и, без да бидат доволно свесни за тоа, едната на другата ѝ беше катализатор на личното учество во тој и таков живот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)