И токму во часот кога, откако се ослади со локумот, се пресегна по Коранот, се огласија харемкините, некоја свиреше на ут, другите пееја.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Молчи, зету, не ни плачи Ќе ти најдеме поубаво... (Последните зборави ги изпеваат пред да пристигнат пред самата врата и тога еден машки глас, подоцна прифатен од другите пее): Ја излези, јунакова мајко, Син ти иде како сиви сокол.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)