дрвен (прид.) - стол (имн.)

„Зошто ли е секогаш толку студено?“ Се исправи во дрвениот стол со гласно крцкање на прешлените.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Утрово, самувам на дрвениот стол, кој сакаше да се сруши под мене, двоумејки се: дали да ме поддржи?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Седна на дрвениот стол, со перниче што му го поставуваше Мајка за да му биде поудобно долгото седење.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А јас седам внатре на еден дрвен стол.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Седел на обичен дрвен стол.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа утро, во аголот од големата сала на кафеаната, стуткан врз еден дрвен стол, потпрен со подланките врз масата седеше Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Имал и раце, и нозе, и сè друго што може да се најде на телото на обичниот земјанин, но место глава, на вратот на човечето била израсната половинка од месечината.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Климент седна на својот дрвен стол покрај прозорецот и тивко воздивна. Двајцата замолчија неколку минути.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)