Ноќе и во лето, кога се домашните во полето, пенџерињата се поклопуваат со дрвени капаци но тие во мигов се раскрилени па низ замрзнатите џамови во одајата навлегува, зрачен, самракот: во меѓувреме надвор стивна виулицата, стегна сув студ и сега на небото и во воздухот се најавуваа јасник.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Утредента, кога ги прегледа домашните во неговата тетратка, таа прочита: „Немам татко. Не го паметам“. И - ништо друго.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)