Мама стоеше, речиси сосема облечена, но пак со толку малку нешта на градите, а надвор веројатно е свежо - долга сомотска наметка без поруб сѐ уште припиена за наслонот на столот, толку изнемоштена, толку свесна за она што би требало да се постигне.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)