долг (прид.) - чекор (имн.)

Максим Акиноски се истави од прозорецот, оди кај масата,се наведнува над цртежот прострен на неа со намера да продолжи да црта, но веднаш потоа со брзи и долги чекори пак се враќа на прозорецот и лут на себеси, првин што се зафаќа да ги слуша гласовите на лишките, а потоа што подлегнува на народските верувања во нивните способности да искобат нешто лошо, го гледа Васила Митрески кој постојано навалувајќи се на лева страна, на страната на покусата нога, откај `рвениците и низ огратчето оди кај копите во гумното.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Другиот локаџија нагло се сврте. Киро со долги чекори и крвјосани очи се втурна кон него.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се наведнаа. Со долги чекори и скокови се доближуваат до приодите на Лисец.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го откопча пагурчето од појасот, голтна две-три голтки, се исправи, пак погледна на старата, пушти долг чекор и кога се израмни со неа, врза збор: - Само кураж и макар што патот е правлив, ти сестро, оди пред себе и не гледај зад грб... Само кураж...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така беше и оваа сабота. Уште од скалите ги препознаваше неговите долги чекори и пред да заѕвони му ја отвораше вратата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
МИТРЕ: (и се тупнува). Ќе легнеме, де! (Се рашетува со долги чекори нервен и во длабоки мисли).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И сенката му се сопнувала по нерамнини. И токму таа сенка како да го задржувала да се оддалечи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уште еден чекор, уште еден бескрајно долг чекор, и тој ќе се најде во пријателско шарско бачило, да дише меѓу ветрови испарување на овча волна и ненасито да се обновува со млако млеко, нем и тажен до денот на одмаздата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Накај нашето митралеско гнездо со долг чекор се доближуваше командирот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
По Геро, по неговите стапалки, чекореше Евдо, асистент на асистентот - снимател, трудејќи се да не се забележи со каков напор го одржува долгиот чекор на Гера со својот краток и носејќи го стативот со ногарите со таква леснина како да сакаше да каже дека така би го носел под мишка и целиот шатор, само да е фабрички спакуван.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Проучувајќи ги луѓето, го констатира следното: оние луѓе што прават долги чекори - се сигурни во себе, цврсти, решителни, енергични; таа сигурност им дава полетност, ги тера бргу да одат, да го грабат патот, да го освојат просторот, да стасаат што побргу до целта каде што тргнале;
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)