Тогаш и вистински ќе почувствував како усните, ми се сушат; како ми венат од нестрпливост и од долго чекање. Но тоа не е битно.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Беше тука, гниеше под јаболкницата, сѐ понетрпелив и сѐ понепријатен; не поради тоа што тој така сакаше, туку поради тоа што и по сето тоа долго чекање тој сѐ уште не можеше да лета низ ноќното небо.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Стоеше така долго кучето пред влезот и не одеше повнатре да ја нападне ами сакаше со долго чекање и заканување да ја измачува, да ја застрашува и повремено доближувајќи ѝ се да ѝ го пукне здивот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)