долг (прид.) - опашка (имн.)

Се дрндаше автобусот оставајќи зад себе долга опашка од прав.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Додека тој се излежуваше, размислувајќи за своите благодати, во дворот срамежливо потскокнуваа мали кафеави зајачиња; ќе го одминеше јато синкави еребици со бели шарки на главата, во еден ред, прелетувајќи дваесет јарди; по некој клукајдрвец во лов на тарантули, ќе скокнеше над оградата и ќе го поздравеше со мавтање на долгата опашка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неа ја знаат овчарите и по неа ги скориваат своите стада; неа ја знаат орачите и по неа ги спрегнуваат своите ѕевгари; неа ја знаат жетварите и по неа ставаат да ги зафатат долгите опашки на ушите подолгите слогови.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Меѓу посетителите во салата на театарот бил Георѓи Парванов (покрај многуте актери и пријатели, блиски и непознати наредени во долга опашка за да ѝ ја стиснат лично раката на Стојанка), тој се искачил на сцената и лично го честитал роденденот на големата актерка“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се изненади. „Каков потоп?“ И сфати дека заблудата е тапоглав полноглавец со долга опашка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тоа значи дека тој самиот си ги снабдуваше своите стада овци со дрва, вода и прехранбени продукти, производи на неговиот личен труд, наместо да најмува посебен „наемник“ за тоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во големо стадо, како еден , со исти движења на нозете, на исти начин разлеани долги опашки, го сечеа воздухот како стрели, без при тоа да создаваат прав, зашто трчаа по меките тревници.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)