долг (прид.) - марш (имн.)

Во таа дупка почнаа да пропаѓаат сите слики на оние што ги сакаше, блиските луѓе, сите звуци на музиката со која живееше, сите негови сеќавања, сиот тој мозаик од ситни спомени на еден помалку или повеќе вообичаен човечки живот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А беше вака. Неколку часови пред нападот, на военото советување рекол генералот дека борците и боркинките по многу долгиот марш во многу лоши зимски услови се сосема истоштени и дека добро би било прво да им се дади малку време да одморат, да добијат топла храна, да ги исушат водените униформи и малку да поспијат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Залудноста на овој долг марш низ снегот, студенилото на зимата околу него, безнадежноста на оружјето со кое беше натоварен и, на крај, самотијата среде шумата – сите овие чувства како сега одеднаш да му отворија некаква дупка во душата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Зад секоја бројка - болка, зад секоја бројка солза, страдање, безнадежност во чекањето, зад секоја бројка вдовица, сираци, зад секоја бројка незнаен гроб, зад секоја бројка долги маршеви под дожд и студенило, зад секоја бројка неуспешни битки, глад, рани...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму ни се мислите... во долгите маршеви по планинските беспаќа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Раздиплува и здиплува и врз диплите ги гледа девојките кои не стигнаа да ги облечат фустаните и да станат невести, туку останаа под чуките, под буките, во реките матно надојдени, сакати по болниците и мрзнат во долгите маршеви, во рововите и во земјанките и на стража...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)