долг (прид.) - живот (имн.)

Не за богатство, или луксуз, или за долг живот или за среќа: само власт, чиста власт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Климент Камилски, откако му наздрави на Татко да му биде долг животот и вечни книгите, мигум побара да ја види библиотеката која, всушност, почнуваше од ѕидовите на чардакот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И персоналот му возвраќаше со гласно извикување: „За добро здравје и долг живот, газда Вајс!“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И тој, и Андриќ, и многумина други писатели ја искористија вистинската шанса што им ја нуди долгиот живот да создаваат без насилен прекин. Но не и кутриот Киш.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Неговата трка, неговата смачканост, останува надвор од нејзиниот (и наш) видокруг, надвор од нејзиниот (и наш) интерес.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А народот по апсаните што не знае каква мака ме мори, може ќе биде ќердосан со долг живот и со долго паметење“. „Амин, боже“, рече попот Ставре.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Од ова место, од овој брег, Профим наутро прв узнава каков ќе е денот; прв наутро со очите шета по езерото, и по неговата мирна или разбранета површина, заклучува каков ќе е денот: убав или лош; одовде тој прв го здогледува и раѓањето и умирањето на денот; одовде прв на дланка ги дочекува дождовните капки, првите снегулки, ветровите, маглите; по сите пролетни и есенски поплави што го зафаќаат селото, тој прв излегува од куќата како дедо Ное од ковчегот, и проверува што сторил господ; што однесле суводолиците од селото, а што оставиле; одовде тој секое утро се прекрстува кон манастирчето Св. Арангел, молејќи го за здравје и долг живот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се обидел да се исповеда пред челникот Онисифор Проказник, бил срамежлив и безгрешен, можеби нешто од долгиот живот и присокрил пред помлад сведок и исповедник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Долната вилица му се тресела пред тоа, ја слушале ѕвечавата приказна на здравите катници и веќе без збор на надеж, рисјанско сочувство на утеха, па макар и лажна, бегале од лепливоста на неговото грлено штукање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден од поповите – Јаков, го зеде грнето и почна да благословува: – Ајде, за здравје и долгиот живот на нашата Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Нејзиниот долг живот мина во постојано жртвување спасувајќи ги своите чеда во неизвесната балканска судбина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога го пресоблекоа Илка, по кожата на телото му забележија истетовирани разни фигури: лав - за да го штити од зло; птица - за да го пази од загубување; змија - за да го брани од болести; четирилисна детелина - за среќа; сонце - за долг живот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)