долг (прид.) - воздишка (имн.)

Споменот го загуши со долга воздишка и одново се загледа во лицето на Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ги брои тупкањата и во мракот слуша долги воздишки и по некој липтеж.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка трипати се прекрсти и по долга воздишка рече: - Ете така се молеше дедо пред иконата на Богородица...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Прекина и откако испушти долга воздишка, го отвори долапчето и од таму извади врзоп хартии.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во тој предел еден црн ветер расфрла ветер пренесува ветер таму ветер го однесува некаде и донесува ветер. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Петре Бакевски Петтиот христијански собор, 553, во Константинопол, го осудил и му фрлил анатема на Македониј, монах од Лихнида, поради самогласките во неговите зборови кои испуштале долги воздишки.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)