долг (прид.) - побелее (гл.)

Пенчо седеше со крстосани нозе и со ракав го бришеше долгиот побелен нос; пакосно ги кривеше модрите усни и не личеше веќе на дете - раснел и пораснал, остарел, сега е престар, премудар, пребогат со мисли.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)