добронамерен (прид.) - критичност (имн.)

Обично дискурсот е токму таков: патетичен, „деветнаесетовековен“, без никакви пореални параметри, без дури ни добронамерна критичност а камоли некакво проблемско продлабочување на вредностите на таа култура.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)