добродушен (прид.) - човек (имн.)

Ако тој знаеше дека порано не му даваше ништо нему, но овој бил добродушен човек.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сте чуле ли за стрико Благоја од Пелинце, за оној добродушен човек што умре пред две години околу Водици?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сте чуле ли за стрико Благој од Пелинце, за оној добродушен човек што умре пред две години околу Водици?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Оној Алија е добродушен човек. Изгледа е од оние што покорно и страшливо си ја вршат својата работа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)