ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Јас во овие свои разговори со вас, добри мои, ако забележавте, често се помагам со народните поговорки, често од нив поаѓам кога сакам да ви соопштам нешто, кога сакам да ве наведам на некое размислување.

ДА ВИ РАСКАЖАМ, добри мои, како јас почнав да читам.

Па ако и вам, добри мои, нешто не ви се исполнува, научете се да го употребувате волшебниот збор „Ви се молам...“

Вие, добри мои, уште од малечки треба да се учите да штедите.

Ве потсетив на приказната, добри мои, за да се потсетиме и на нашето однесување, на нашето зборување.

Долго време лежев со заврзана, со дасчиња стегната нога, дури пред крај на летото почнав повторно да проодувам.

Вие, добри мои, веќе погодувате што се случи?

Вие, добри мои, сте читале, верувам, повеќе раскази и романи кои зборуваат за случки од нашата Народноослободителна војна.

За другарско завршување на овој наш разговор, еве ви, добри мои и една песна за другарството: ДРУГАРУВАЊЕ Раце со раце да сплетеме, од добро кон подобро да стремиме, другар со другар да бидеме, до сонцето дружни да се кренеме.

Вие, добри мои, веќе погодувате.

Ете, добри мои, така разговараа една малечка Тања и нејзината мајка, а јас слушнав и си мислев како таа Тања е растурливо девојче, како не знае да штеди и како лесно, лесно ги расфрлала парите што ѝ ги дала мајка ѝ.

Сакам да ве потсетам на нешто, добри мои.

Не знам како е со вас, добри мои.

Па, добри мои читатели, да го завршиме овој наш разговор за времето со народната поговорка: „Што можеш да свршиш сега, не одлагај го за после“.

Сакам да позборувам со вас, добри мои, како родител што зборува со своите деца, онака како што често разговарам дома со своите деца.

Јас, добри мои, не сакам да бидам против желбите, зашто сè додека постои желба, постои можност таа да се оствари, постои значи, движење напред.

Можеме да речеме, добри мои, годините во кои се појавуваат таквите чувства се најубавите години на младоста, пролет во човечкиот живот.

ПРЕД ПОВЕЌЕ ГОДИНИ, добри мои, преведов на македонски јазик една прекрасна поетска книга, со наслов „Русото перче“ од новосадскиот поет Мирослав Антиќ.

Уште ли да зборуваме за книгата, добри мои!?

ЌЕ ВЕ ПОТСЕТАМ, добри мои, на една мошне позната народна приказна во која се прикажува како мечката и човекот станале пријатели.

МИ СЕ СЛУЧУВА, добри мои читатели, кога поминувам покрај некое училиште, да видам во кантите за отпадоци, а и покрај нив полно фрлени лепчиња! Убави, бели, свежи лепчиња!

Ние, добри мои имаме безброј примери, кога одлагањето, непочитувањето тешко ни се одмаздува.

Јас, добри мои, не сум сосем против фалењето. Јас сум против самофалењето.

Сигурно ви се случило и вам, добри мои читатели, и сигурно сте се чувствувале непријатно, понижено: вие поздравувате, а вашиот поздрав останува без одговор.

И, добри мои читатели, да го завршиме разговорот со тоа што ќе повториме дека сите сме должни да се бориме за поубав свет, свет во кој сите ќе бидат еднакво среќни, во кои сите ќе се почитуваме и ќе си помагаме.

Ајде, потсетете се и вие, добри мои, на некои свои лаги, па проценете дали ви било потребно да лажете и што се добива со тоа.

Ние, добри мои читатели, честопати потценуваме некои работи, ни се чини дека не ни се исплати да ги работиме. Дали е така?

ДОБРИ МОИ, Сакам да ве потсетам на една народна приказна, на една мудра порака.

Не знам како е сега, добри мои, не знам како вие се однесувате и како ги сфаќате своите учители, но ние, убаво се сеќавам, секогаш сакавме да им подметнеме, да ги подлажеме, да ги надитриме, да забушиме; секогаш убедени дека учителите постојат само за да ги измачуваат децата, да им налеваат во главите некакви непотребни знаења, да им ја ограничуваат слободата.

Денес, добри мои, фалбаџиите се фалат со убав, скап автомобил, со скапи јадења со неразбирливи имиња, со лет преку океанот, со клавирот што им го купиле за роденден, со најнов тип на „сеико“ часовник, со супер скијачка опрема, со купувања во Солун, Трст, Париз, Лондон...

Можеби моето време се разликува по тоа што денес вие, добри мои, имате повеќе можности да дојдете до пари.

Секогаш, пред 8 Март и вие, добри мои, размислувате што да ѝ подарите на својата драга мајка.

Би сакал, добри мои, да го завршам овој разговор со мојата песна “Нашето знаме“

А сакам, сакам добри мои, да зборувам со вас.

Не знам, добри мои, дали убаво ви ја прераскажав приказната.

Убавото поздравување е начин да бидеме поблиски едни со други, подобри, почовечни, па затоа, добри мои читатели, сѐ да сториме та насекаде и секогаш да се слуша: ДОБРИ ЛУЃЕ - ДОБРО УТРО, ДОБАР ДЕН, ДОБРОВЕЧЕР!

Глигор Поповски Добри мои, добар ден (1983) Скопје CIP 821.163.3-32 ISBN 978-608-240-010-5 COBISS.MK-ID 94426634 ДОБРИ МОИ, ДОБАР ДЕН СЕКОЈ ДЕН ве среќавам по улиците, добри мои.

Но тоа, добри мои, веќе е друга приказна, за друга прилика.

Примете ја оваа моја книга како мој поздрав, како мое топло ракување со вас, добри мои.

Ако и вие денес истото го мислите и го чувствувате за своите учители, тогаш, добри мои, силно грешите!

И, да не должам многу, добри мои, уште неколкупати се повторило тоа: „Ама ако не беше мојата наметка, ќе накиснеше до кожа...“ и „Многу ти благодарам...“ па на човекот што си немал своја наметка најпосле му прекиснало, му прелило што се вели, па се симнал од коњот и сосе алишта се фрлил во реката.

Се разбира, добри мои, секому му е јасно дека оваа мала приказна сака да ни каже дека треба да го цениме времето, дека времето тече, не чека.

Ете, добри мои, тоа е случката со зрното грав.

Ви раскажав, добри мои, за една разгалена Тања. За едно галениче.

Зошто ви го кажувам ова, добри мои?

АЈДЕ, добри мои читатели, да позборуваме малку, да поразмислиме за штедењето.

Сакам да ве потсетам, добри мои, на една убава, но од поодамна заборавена пионерска дејност.

Често таквите ваши другарчиња, добри мои читатели, не се виновни што се такви.

Ете, добри мои, толку сакав да ви речам за лебот, за нашата основна, незаменлива храна.

НАШЕТО ЗНАМЕ Развевај црвено знаме и легенди борбени плети, веј се над нашите глави - слободата нека ни свети.

Ете, добри мои, средбата со тој мој школски другар, нашето заедничко сеќавање за учителот Станковски, ми ги донесе и сеќавањата за сите мои драги учители.

Би сакал за нив да поразговараме, добри мои.

Инаку, добри мои, она што вие како деца во вид на прво заигрување на срцето, прва несоница, прва воздишка го доживувате во вашите ученички денови, е нешто најнормално во животот на човекот.

А јас, добри мои, би ве потсетил на најубавиот подарок што сте должни да ѝ го подарите на својата мајка, подарок што најмногу ќе ја весели и ќе ја радува.

А вие, добри мои, дали размислувате, да ве прашам, кога фрлате некое од оние убави лепчиња што ви ги даваат в школо, колку труд, колку средства, колку надежи се вложени во него: првин да се посее, па да расне, да созрее, да се ожнее, да се оврши, да се сомеле, да се меси, да се испече и да ви се донесе вам!? А вие го фрлате!

АЈДЕ, ДОБРИ МОИ, да позборуваме малку за воздушните пушки.

Да го завршиме, добри мои, овој разговор со една моја песна во која се сеќавам на своите учители.

А јас, добри мои, во разговорот за лебот спомнав како се раѓа лебот, колку труд е потребен тој да дојде до вашата трпеза.

И основно е: пред секоја работа пред секоја постапка првин добро, добро да се размисли. Среќно, добри мои! ***

Со еден збор, добри мои, чувствата се чувства и сакањето е сосем природна и нормална појава.

А ние, добри мои читатели, не е срамота ако си признаеме, знаеме да ги влечкаме работите.

А сега, добри мои, ќе ви раскажам две случки па ќе ви биде јасно зошто на почетокот на овој наш разговор ве предупредувам да гледате како и врз што газите!

И што уште да ви кажувам за парите, добри мои читатели?

КОРА ОД БАНАНА ВЕРУВАМ, добри мои, чудно ви е што за тема на овој наш разговор земам нешто толку безначајно како што може да биде кора од банана.

Може да се штеди и бензинот, и плинот, и парното греење, и дрвата, и облеката, и чевлите, може да се штеди ако не се прејадува, ако не се препива, може да се штеди ако непотребно не се патува, може да се штеди ако не се фрла, кине, валка, гази - може да се штеди, добри мои, на илјада начини, а не е потребен наук за да се совлада вештината за штедење.