Писателите, добрите писатели, на своите животни патишта ретко застануваат, не оти акумулаторите им се оштетени, туку оти одморот и понекогаш задоволствата од него,ги заменуваат за следна етапа од патот.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Дјуфел одговорил кратко и јасно: „Не сум добар писател како што е Томас Ман“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Но, нема добри писатели коишто не го разоруваат (дури и кога мислат дека го утврдуваат) кодот на сопствените предестинации: религиозни, национални, историски, психолошки... 48 okno.mk Ако сум слободен да го изнесам својот став, не сакајќи овде да влегувам во аргументите на сите други ставови, го претпоставувам Рембо пред сите католици на францускиот 19 и 20 век, а Матош пред хрватските; Војнович пред сите руски православци, а Домановиќ пред српските; Омар Хајам пред сите муслимани, Витман и Емили Дикинсон пред сите американски моралисти; Еразмо на острата смеа пред пајажината на верската схоластика, Оскар Вајлд пред сите викторијанци (крутиот британизам); Томас Ман пред лажната и простачка, „мистичка” (мистификаторска) опиеност на сите настапувачки национални гордости; Кафка и Џојс пред секој „реализам”; а Ниче и Шопенхауер пред секоја катедра на големи мисли... »» Каков, во таа смисла, треба да биде ангажманот на писателот?
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Но, за мене, изјавата „Не сум толку добар писател“ е доблест која, во ниту еден случај, не може да им се препише на нашите творци.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Или: отсекогаш, ти, Бреза, си имала бујна фантазија, ќе биде од тебе добар писател.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)