Каде песниве ќе остареат како добри песни.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Ноќва е ваза длабока без сон каде ’рти цвеќето на немирот И јас немам раце да ја скршам на белото кладенче на денот Немам очи да ја ослепам со жолтите плодој на чекањето Имам само една добра песна што го кроти просторот непроспиен Песна добра како кроток кавал што го чува стадото на надите
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
„О да, секако, Френк. Таа добра песни. Чекај малку. Ја прво објасни на Рози.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)