И има, има - радост голема радост длабока во темнината: да светиш, Вело, жар да се стопиш во борба гроб ти душа не зема!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
КОЛСКИ ТРАГИ Оттука минале колски бразди од тркалата длабоки во калта.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Ја чуваше во убава кожна футрола скриена длабока во плакарот во спалната. Дури се плашев од неа.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Тој беше толку длабок во својата генијалност што гледаше напред, беше свесен за моќните промени што ќе се случат по неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Секогаш е тешко да се знае дали ваквите тврдења – кои веќе ни станале толку познати и кои настојуваат дека геј-културата е нешто застарено, дека е нешто од минатото, дека е нерелевантна за помладата генерација и дека е веќе ненужна во свет во кој лезбејките и геј-мажите, ете, можат да се венчаат или да се избираат за шефови на држави (барем така е на Исланд) – секогаш е тешко, велам, да се знае дали со ваквите тврдења се искажуваат факти или желби, дали се некаква сепнатост од откривањето неочекувани добри вести или, пак, се артикулации на некоја желба просто да ја снема геј-културата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Џон Клам, кој растел во 1950-тите, не страдал од таква забуна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„За многумина од нас“, пишува, „имаше нешто по име ‘геј-култура’ и тоа ги подразбираше кампот како дискурс и музичкиот театар како предмет на восхит“.425
Но тоа било одамна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Самите настрани новинари на ТОНИ нагласуваат дека околу прашањето што е денеска геј-култура може да се јави голема неизвесност поради она што го викаат „сеприсутниот генерациски јаз“, кој „може да изгледа особено длабок во нашава заедница“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„И нешто, што никогаш да ти го кажам не втасав а остави длабока во споменот трага Помислував напати: Ти ќе беше прекрасна продавачка на насмевки за болни од тага“...
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)