Полека го пиеше кафето вдишувајќи ги длабоките димови.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во имагинарниот свет, миличок, а за разлика од ова што го нарекуваат реалност, поетот нема никаква друга цензура освен онаа што самиот си ја наметнува.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Никодин, откако потегна неколку длабоки димови, побара чашка ракија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чекори. Пауза. Седнува на столицата. Ја вади цигарата, ја пали повлекува два длабоки дима.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Ај бе малецак, немој да правиш проблем од ситнице - муштеријата повлече длабок дим и бавно го издиша: Свак си има своји мане.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Никодин вовлекуваше длабоки димови создавајќи чадна завеса меѓу себе и сватот Младен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)