Обогатен сега со најгенијалната придобивка на немскиот класичен идеализам, со дијалектиката, дијалектичкиот материјализам стана и денеска важи како единствена филозофија на напредната човечка мисла и на напредните општествени сили, додека отпадоците од филозофскиот идеализам се филозофија на општествениот распад или на крајната реакција.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Со Хегел навистина заврши блескавата епоха на филозофскиот идеализам и сите филозофски идеалисти по него само се голи интерпретатори на она што е дадено од Кант до Хегел; филозофскиот идеализам по Хегел стана излишен и своето огромно филозофско наследство му го завешта на дијалектичкиот материјализам.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Книгата, објавена од еден од издавачите крај Универзитетот Сорбона, беше пишувана во младоста на Камилски, служејќи се со сознанијата на западната педагошка наука и дијалектичкиот материјализам што произлегуваше од Октомвриската советска пролетерска револуција.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И единствено во оваа смисла Хегел можеше да му придонесе на дијалектичкиот материјализам.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Одбрав тема во духот на мојот балкански патријархален инстинкт, од нашата неприкосновена тврдина низ вековите семејството, во чиј методолошки пристап не можев да се ослободам од принципите на дијалектичкиот материјализам, во рамките на славната советска наука по Октомвриската револуција.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но таа, поддржана, аргументирана од дијалектичкиот материјализам, ја сугерира идејата на Провидението. Излезот. Спасението.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)