див (прид.) - лице (имн.)

Имаа диви лица со брчки, можеше да се поверува дека се делкани од оревово дрво пред стотина години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Светлината од огнот трепереше и ги осветлуваше нивните диви лица, проблеснувајќи им во очите портокалови искри.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ми излегуваат дивите лица на тифусарите: си ги јадат вошките од главата, си ги крцкаат меѓу забите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Светечкото око на ѕидот сега беше поинакво, поголемо и повеќе темно, некако за своја сметка загледано во далечините, а ловците се движеа со бавни чекори и изгледаа како луѓе што до крај на животот ќе душат пред себе со кучешки занес.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)