Му се чинеше малечка како детска кукла, веќе следниот момент огромна, неизмерно висока, во постојано движење – ќе му виснеше во лицето, или одеднаш ќе се оддалечеше, се ширеше, издолжуваше.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Нацртана, клучалка личи на платена детска кукла без раце и нозе.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И секогаш си носам мобилен, да им се јавам на моите, ако се заглавам...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)