дебел (прид.) - глас (имн.)

Среќа негова. Да беше на сантиметар лево или десно, со првиот куршум ќе настрадаше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Кој носи пусат да земе барут и олово, — се разнесе пак Толевиот дебел глас во ноќната тишина и темница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нема кај да го тура, бацко Крсте. — се провикна едно младо голобрадо момче од Врпско.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во тоа време портата уште посилно затропа и дебелиот глас од Чамичауш пак се слушна: — Излевај, бре ќерата, дури не сум дошол да ти сокршам коските!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бравите пред стап — ноќеска да ја прејдат Црна! — се врекна Толе со дебелиот глас и се фати за пушка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кој си ти што плачеш пред мојава куќа? - праша желката со дебелиот глас.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А можеше да се сместиш, велат, во луксузниот wagon-lit и да отпатуваш, радосно отпоздравуван од перонот и мижуркајќи со своите долги трепки, во некоја позната пре-рафаелитска слика.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Актерот ја теши, со дебел глас, но потивко: Не секирај се, бабе, телевизијата ни е таква, никаква.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Од некаде се слушна дебел глас: СТИГНАВМЕ.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Оние што зборуваат натанко, сега зборуваат надебело, а оние што имат дебели гласови почнуваат да цвичат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)