Има луѓе кое своето Јас потполно го заменуваат со некое друго Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И во тие три-четири дена, доцна во ноќта во далечниот остров Готланд, ја исполнуваше нормата преведувајќи го длабоко во ноќта последното дело на Кадаре.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Таа беше, во однос на другите, осамен и далечен остров и токму затоа за Ема тој остров беше толку близок и драг.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)