груб (прид.) - рака (имн.)

Траеше тоа бесконечно долго; најпрвин ме скокоткаше, и јас се извлекував од под него, но тој постојано ме враќаше назад, нималку нежно, со грубите раце, и продолжуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Најпосле со својата сува, груба рака ја погали Билјана по косичката и ѝ рече: - Кога би имал внучка како тебе, многу убаво би ми било...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ненадејно стресување од сон, груба рака што ти го тресе рамото, светла што ти блескаат во очите, круг од тврди лица околу креветот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја отвори својата груба рака и со едниот чист нокт нацрта, полека, обидувајќи да постави сѐ таму каде што тој можеше да види и каде што таа можеше да види.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги гледа сликите, ги обновува спомените, животот поминат по кој врвела грубата рака на судбината.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Невидливи груби раце ме зграпчија... силен, продорен машки глас..
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Најпосле со својата сува, груба рака ја погали Билјана по косичката и ѝ рече: - Кога би имал внучка како тебе, многу убаво би ми било...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)