Кога, одеднаш, водата во мојата близина се разбранува, се запени, и од неа се појави една огромна, страшна, зината челуст со две низа остри, грозни заби.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Пребарував и натаму во мислите, но никако да откријам со што сум можел толку да му се замерам на овдешниот режим па сега тој ми ги покажува своите грозни заби?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)