За разлика од новите текстопишувачи, тој енергично се залагаше за своето темелно уверување дека литературата е судбински поврзана со “светот на животот”.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Литературата, според него, се експонира автентично само во тоталната солидарност со граничните прашања на егзистирањето.