градски (прид.) - човек (имн.)

- Мило ми е, - рече старецот, а во своите мисли продолжи: „ А што знаеш ти, градски човеку, за жетвите, за жржта, за српот, за лукот и оцетот, најубавата жетварска храна“.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со душата на селанец! Ти, градски човеку! Доктур, што ли!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека гостилничарот Трифо Саздов ги соопштувал овие податоци, во записникот е наведено дека тој ги одвел инспекторите до прозорецот и со кренат прст покажал кон патеката по која слегувал градскиот човек пред да влезе во гостилницата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ете зошто тој, Трифо Саздов, гостилничарот, бил онака директен и сосема јасен кога му рекол на градскиот човек дека Симо е одведен како народен непријател.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мајката, окара градскиот човек, помислив, ветерот ја насобрал сета 'рѓа од животот по ридовите за да ми ја фрли мене в лице.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа се работите што ги узна од нас градскиот човек. Ништо повеќе и ништо помалку.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Градскиот човек влезе сиот со прав, како да поминал низ црвен облак.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Уште кога го рече она, за ветерот, знаев дека градскиот човек гони некоја цел“, беше навел во изјавата Трифо Саздов, гостилничарот од Горно Морино.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Дојдоа луѓето и го одведоа“. Кога го рекол ова градскот човек почнал да се смее.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
При распитот што инспекторот го извршил во гостилницата Црвен рид, а во врска со посетата на М. Ѓурев на гостилницата, беше наведено: Гостилничарот изјави дека тој лично бил на џамлакот и го следел доаѓањето на градскиот човек М. Ѓурев уште од моментот кога тој се појавил на ритчето, значи уште пред да почне да се спушта по патеката покрај редицата тополи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)