голем (прид.) - во (предл.)

Ги загуби и последните илузии дека ќе создаде нешто големо во новите балкански услови.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ти и не знаејќи околу мене насели две тишини: една мала, во која те сонувам и чекам, и една голема во која исчезнувам.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но, каде си? Ти и не знаејќи околу мене насели две тишини: една мала, во која те сонувам и чекам, и една голема во која исчезнувам.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Невена беше голема во душата со широка насмевка, со лик како светот да го гледаш на нејзиното лице. Убавите јаболчници потсетуваа на баба и Трајанка.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Колку што е Лари голем во душата, толку е голем и во телото - така што додека тој да се довлечка до приземјето, останатите животни успеваат да се разбегаат следејќи го инстинктот, кој вели: „Ран фор јуар лајф!“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
А тој - голем во своите очи, не ја искористил шансата и нејзината слабост, и останал сув.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Нивниот број бил голем во источна Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во селото Кресна избувнало ново востание чиј организатор бил бившиот охридски митрополит Натанаил Кучевишки, а како војводи се истакнале Димитар Поп-Георгиев Беровски, Стојан Карастоилов, Ѓорѓи Пулевски и др.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Голема зима, велам. Голема, вели Горачинов, и Русија е голема. Сѐ мора да е големо во Русија, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е арно не се како нас, ами од кај ме познаваат мало големо во куќава шо се?“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Се најдов во една од најделикатните ситуации во моите дипломатски години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Амбасадорот на некогашната голема во мала земја, а сега на мала во голема земја се соочуваше со реалноста. Не инсистирав на одговорот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дури си мислел така Силјан, сам беше го остајле во една одаја луѓето, чунки ошле да наранат имањето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е арно не сет, како нас, ами од кај ме познаваат мало, големо во куќата што сет?“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Но за тоа како и за сè друго радосно, големо во нашиот живот дури подоцна дознаваме, дури на крајот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Имавме еден вол многу умен, беше многу голем во главата и тогаш си протолкував дека тој сигурно дошол, па нозете му се направиле раце и ја кренал стомната со вода и ја испил.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа е она што е толку богохулно големо во оваа ноќ... тоа е крајот на Гравитацијата на старите и Доба што според неа ќе ја нарекуваме, отсега и засекогаш.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)