Оди , па застани, оди па застани и така сѐ до една голема црква над селото во која се сокривме за да одмориме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Познати ни се куќите и големата црква... ама стравот ни вели – подалеку од луѓето...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Разгледувајќи го Домот на инвалидите се најдов пред влезот на големата црква „Сен Луис“, која е составен дел на Домот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така пишува и на голематата сообраќајна табла пред влезот во градот кој прво изненадува со големата црква и веднаш потоа со прекрасно уредениот нов плоштад кој на градот му додава дополнителна убавина и привлекува со својата одлично обмислена поставеност.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Го паметам по трите високи тополи што растеа крај рекичката над чиј брег беше големата црква Свети Димитрија и до неа – карпата од чии дамари течеше бистра вода.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)