Да, не од недостојна смрт... За насилнички дела отплатник беше, знаејќи да одмазди смртно за својата дружина цела, голем страв сегде ширејќи.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше, ги средуваше и со голем страв ги допираше оние меѓу нив низ кои се насетуваше беспризорно мрачната боја на крајот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Вие сте духот на logos-от.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Кртот многу додеваше во своето маало и голем страв имаа од него.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Тој не забораваше пред голема радост или пред голем страв да го праша Србина да стави камче во матарката за да му затропа додека оди и да му го чува стравот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Од границата доаѓаше големиот страв во нашите души, но и надежта дека еден ден ќе ја нема.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Страшното рикање на брановите, таа силна бура онаа ноќ кога дојдовте на свет, тој голем страв, неизвесност, се губи мигум во оној час кога вашето светло, леко крило ќе го допре маѓепсниот бескрај на пространството.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Веќе никој немаше мир во домот, дури и управата отворено ја покажуваше својата загриженост и голем страв.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Насекаде наоколу се ширеше стравот, непознат, голем страв.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Како може да се сфати чувството на голем страв кој во лицето со нарушени и помешани односи на времето и просторот може да се јави на врвот од скалата?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
XVII Во Козар маало завладеа голем страв по првата вест за забраната на козите. Стравот стана уште поголем кога се расчу дека Чанга исчезнал со своите многубројни кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Од тој ден Рогуш ми вли голем страв.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Пред сè, би било праведно да се каже дека значајното лице набргу по заминувањето на кутриот, сосема сотрениот од него Акакиј Акакиевич, почувствувало нешто слично на сожалување.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Од тоа време позорникарите добиле толку голем страв од мртовците, што одбегнувале дури да ги фаќаат и живите, туку само оддалеку подвикнувале: „Еј, ти, гледај си го својот пат!“ – и мртовецот- чиновник почнал да се појавува дури и преку Калинкиниот мост, ширејќи голем страв врз сите плашливи луѓе.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)