голем (прид.) - смок (имн.)

Во топлите денови од камењата собрани на куп во дворот излегуваше голем смок, лазеше претпазливо низ дворот, гледаше на сите страни со крената глава за да не го изненади нешто и одеше право кон готварникот; доаѓаше до вратата, се вслушнуваше дали има некој внатре, се провираше низ цепот, се искачуваше по ѕидот и се свиткуваше да лежи над огништето каде што беше најтопло.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)