голем (прид.) - пустина (имн.)

Ѕвездата моја ми шепти: си има тоа смиса, ноќва пустината ќе си шепти со еден мал човек човекот – со една голема пустина во себе...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Сѐ заради таа пуста несоница по тебе во која самиот се откривам и во која душата ми е голема пустина чие име на ниедна карта не е забележано.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)