Таму, сам, само со едно врзопче зборови покрај мене, допрен врз нешто безоблично и штуро, ќе се обидев во голем мир и на времето и на крајот нов да им осмислам почеток и нова смисла - според душата како ќе ме поучува.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)