голем (прид.) - лутина (имн.)

И таа ми била некој писател – си мислев – не ѝ текнувало што да напише, па сè израскажала за прстенот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И ми стана жал за мене, а почувствував голема лутина спрема мајка ми, таа неправедна и неблагодарна жена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тогаш Марша, не со истата голема лутина со која зборуваше со Карл, рече: - Карл крие од нас дека се допишува со мајка му!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Коа си го виде детето заклано поголемио брат, многу беше се налутил и тогај беше поверуал оти таа му го заклала детето, та ја викнал пред сите девет браќа и сите снаи и почнал да 'а суди, со голема лутина: - Што је ова од тебе, мори кучке?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- му рекла со голема лутина.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Бочви со вино и со ракија секоаш ќе најдам, ама сестра не се наоѓа, домаќинко; затоа не треба да се срдиш - е рекол големио брат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Што ми напраи? Ти ми искорна сите дрвца од бавчата, јас ништо не ти реков!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Набрзина и со голема лутина В ги собра играчките во најлонска вреќа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)