голем (прид.) - лузна (имн.)

Имаше голема секира и голема лузна на челото и име кое сите го благословуваа, во големите зими покрај огниште.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Чепкаат во тоа што го поминале по планињето, без престан ги бараат виновниците за изгубената рака, нога, големите лузни, за опустошените села и уништените куќи, за осакатените и загинатите, за изгазената верба и лажните ветувања, за удолницата што ни ја направија многу стрмна и по која сѐ уште не сопираме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ние сме со голема лузна, ми вели, и од неа никој не може да ни го види лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)