голем (прид.) - култура (имн.)

Затоа и посебно внимание во дијалогот на двајцата интелектуалци му се посветува токму на Фаик Коница: ...нашиот Фаик Коница во битката на европските идеи не го претопил своето балканство во европејство, за тотално расчистување со својот автентичен идентитет (како што ќе го направат тоа многу балкански интелектуалци, како романските на пример, меѓу кои најкарактеристичен е случајот на писателот и филозофот Емил Сиоран, кој си поставил за императив или да пишува на француски како Француз или да се самоубие), туку останува доследен на своето балканство односно на албанскиот идентитет, јазик и литература, бранејќи ги со своето прво име Фаик Коница; но паралелно останува доследен и на своето европејство (што го искажува со совршеното пишување на француски јазик, на кое му се восхитувал Гијом Аполинер...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се чита опасноста од губење на локалните обележја на малите пред големите култури.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко јасно сакаше да покаже, оправдувајќи ги своите подлабоки мотиви во проектот, дека и тој би можел да се вброи во традицијата на балканските и посебно албанските интелектуалци, дека на Балканот постои и една друга голема култура на луѓе кои црпеле како од европската западна култура, така и од источната исламска култура која ќе ја донесат Османлиите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мојата постапка е родена токму од истите цели: културата, не само во Русија туку и големите култури на Европа се засновани врз критичкиот метод што е програмиран да укаже на слабостите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие го поттикнаа гласот на човештвото предупредувајќи дека не е сè попусто.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За односот меѓу малите и големите култури Сиоран запишал дека луѓето ги галеле големите култури како што анѓелите ги галеле светците.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Постои на Балканот и една голема култура, една друга култура на луѓе кои успешно црпеле од западноевропската култура исто колку и од исламската култура, пренесена од Османлиите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас верувам дека оваа голема култура на Балканот, во книгата на Старова таа е симболизирана преку Таткото, главниот лик во книгата кој е воедно, и интелектуалец и ерудит и мудрец.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)