голем (прид.) - жалост (имн.)

А цар незин татко паднал у голема жалост за неја, што се е учинила прељубезна дштерка негова.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
А она сирота останала сос децата у онаја планина у голема жалост и туга.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Така и Силјан коњарецот, голема радост му се сврте на голема жалост, чунки од големата радост слегувајќи на земи не стори мукает да не го окрши шишето; да што рекле стари: "зла суправа – готова штета", така му се сторило и на Силјана, дека силно паднал на земи и го удрил шишето од каменот и го окршил парче по парче и водата се разлеала по каменот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Таму убаво пишува дека големата жалост од децата не треба да се крие, зашто тие вештачката рамнодушност ја толкуваат како недостиг на емоции, а тоа ги збунува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
На моја голема жалост, се прости со мене: На моето дружење со тебе веќе му е крај .
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Збогум, волшебен Пајо, и без крилца летај...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)