голем (прид.) - грозд (имн.)

Од таванот украсен и ишарен во средината и на четирите ќошиња со длабока, на орево дрво, изработена резба, висеа големи гроздови миск, лисиче, каланпарај и друго грозје зачувани уште од есента, повеќе за личнотија, бидејќи за јадење се пазеше во мусандрите одбрано грозје.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но од онашто го презачуди, што го натера да седне насолзен и да заофка беше нешто друго: светото во кој стоеше светец со голем грозд на златна тепсија, до делче прилегаше на оној од неговите соништа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)