голем (прид.) - богатство (имн.)

Петвековната турска империја целиот свој раскош го собрала во овие сараи и, можеби, ретки се други места што кријат толку големи богатства и скапоцености.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа така траело некаде до пред Илинденското востание, кога некој калуѓер нашол скриен пергамент на кој била нацртана статуата и испишани зборовите: „На први мај првиот изгрев на сонцето - каде што паѓа сенката од мојата глава - копај и ќе најдеш големо богатство...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зборот замок асоцираше на големо богатство при што следуваше повторна реакција.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Охридска каза; дека истото село, според пописот на Охридската каза, било одредено од турската власт како дервеџинско село што го чувало патот што водел од Охрид, преку манастирот Свети Наум, за Горица (денешна Корча), за Арнавуд Белгради (денешен Берат) и за Авлија (денешна Валона); дека манастирот му плаќал данок на господарот на Охридската каза Џеладин-бег; дека во одобрението на Цариградската Порта за градење на нов храм, стои оти манастирот е во Охридска каза, дека иконата на свети Архангел Михајло што е подарена од Влашкиот кнез Александар Наруци во 18 век стои: „На манастирот Свети Наум, Охридска каза; дека и други управувачи на Влашко: А.Апсиланти, М.В.Сукул, и К.Мирузи, кои сметале дека нивната земја порано била под духовно раководство на Охридската архиепископија, му подарувале подароци на манастирот како светилиште на таа архиепископија; дека во минатиот век, во манастирот по разни поводи (на прошетка, на панаѓур или на одмор) навраќале австрискиот, грчкиот и рускиот конзул, кои во писмата до своите влади го опишувале значението на овој манастир давајќи податоци дека тој се наоѓа во Охридска каза, Битолски вилает и дека манастирот имал големо богатство со кое го издржувал училиштето во него, а ги помагал и другите училишта во Охрид.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Мајка ти и покрај тешкотиите и сите други околности што нема потреба да ги спомнувам беше надарена со големо богатство и тоа не само од духовна смисла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Животот веројатно ја беше научил умешно да ја следи патеката на своите намери.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Овој едниот имал големо богатство, а пак другиот немал пипер в очи, демек шо велат старите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му ја кажал вистината за неговото потекло...
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Без многу да размислува, говедарчето рекло: - Не сакам големо богатство, туку толкаво, колку што изнесува еден дожд во април и два дожда во месец мај!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Наоколу се наоѓаат врби, дабје, ореви и брестови, на некои од нив се јазат повидја.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му го доверуваше големото богатство, единственото што го создаде во животот - колекцијата на илјада обработени примероци од флората и фауната, вистината на Езерото, да ги доварди во времињата што идеа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се разбира, ги спомна пред руменото Розе и народните пари, што понекогаш му идеа на ум а коишто од одредени причини сѐ почесто ги сврзуваше со успешната кариера на Каламатија и неговото големо богатство.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)