ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Спореди ги, на пример, поимите на “секундарна елаборација” или на “симболизам од втора интенција”, во E. Ortigues, Le discours et le symbole, pp.62 и 171.

Но од онаа страна на теориската математика, развојот на практиките на информација мошне ги проширува можностите на „пораката“, сѐ до точката до која таа не е повеќе „пишан“ превод на еден говор, пренос на едно означено кое би можело да остане говорно во својот интегритет.

Ова оди заедно со едно проширување на фонографијата и со сите средства за зачувување на говорниот јазик, кои овозможуваат тој да функционира и во отсуство на субјектот кој говори.

Од научно гледиште, многу помалку знаеме за пишуваниот отколку за говорниот јазик, главно поради пристрасната насоченост кон анализата на говорот карактеристична за лингвистичките проучувања во 20-иот век, којашто дури денес почнува да се исправа.

Така и поголем број говорни јазици во Балканот пред римското освојување исчезнале, како дакискиот, тракискиот, викиншкиот, античкиот македонски, илирскиот...

Но оваа битка, според Аполинер, ја започнале уште браќата Грим, кога германскиот јазик се ослободил, особено во доменот на книжевниот јазик, но преостанувало да се исчисти говорниот јазик, како и јазикот во доменот на трговијата, администрацијата и војската.

Она што го предложив со името деконструкција, почнува со деконструкција на логоцентризмот, значи со авторитетот на говорниот јазик.

„Уште од самите почетоци јас сум обраќал внимание на говорниот јазик и сум барал за него простор во стихот.

Македонските борци и раководители на македонското националноослободително и револуционерно движење, биле принудени да бараат и изнаоѓаат нови патишта кои ке водат кон остварување на националната идеја за национална слобода, обединување и формирање на самостојна суверена и рамноправна државно правна единица во семејството на балканските држави.

Дури и самата употреба на македонскиот говорен јазик бил забрануван.

Изворите на чинговата стилистика се наоѓани, главно, во тие два домена, во фолклорот и во говорниот јазик, меѓутоа филтерот кој ги прочистува тие две структури е извонредно многу ригорозен.

Јакобсон вели: „Почнуваат да се бришат границите меѓу црковното и световното, меѓу книжевноста, меѓу фолклорот, меѓу пишуваниот и говорниот јазик (...)

Секако дека во онаа заедничка констатација оти стилот на Чинго е близок до „говорниот јазик“, согледана во редица критички и есеистички текстови за прозата на Чинго, се кријат можности за натамошни појаснувања и аргументирања кои, можеби, ќе нѐ доведат поблиску до самата суштина на прозата на овој автор.

Рабле сакаше да го пренесе говорниот јазик во пишаниот јазик: пораз.

Додека Амио, луѓето и денес сѐ уште го сакаат и уште повеќе Амио, сакаат академски стил.