главен (прид.) - уредник (имн.)

Од 1987 до 1992 година беше главен уредник на белградското (Нолитово) списание Дело, кое во тој период (особено со петте дебели броја посветени на Постмодернизмот) стана култно четиво за поеманципираната публика во веќе распаѓачката СФРЈ.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
120. Укажувачки пример е обновувањето на Македонскиот клуб во Белград и издавањето на весникот „Автономна Македонија” (1905), чиј главен уредник беше некогашниот соученик и соборец на Мисирков во Белград, Софија и Шабац воденчанецот Григорие Хаџиташковиќ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со своите дваесет и пет години, скалило по скалило Ивона стигна до главен уредник во културната рубрика во една од најпрестижните телевизии во Србија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Честитам на титулата главен уредник.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше главен уредник на училишниот весник и дописник за неколку младински списанија, така што новинарството само по себе ѝ се наметна како идна професија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден ден некако успеав да стигнам до главниот уредник на издавачката куќа "Цвет".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Бил директор и главен уредник на издавачката куќа “Култура“ од Скопје, а потоа главен уредник на издавачката куќа “Слово“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, секогаш мора да се појави едно „но“ во ваквите идеалистички активности, соработката не е секогаш идеална. ...еве на пример, со Таа, главниот уредник на „Таа“, според рекламите, „наша најчитана неделна ревија“ (во практиката, со извесни малечки проблеми со тиражот, вообичаени во овие несигурни времиња на транзиција).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Како и да е, Giancarlo Politi, главен уредник на Flash Art, ги гледа работите во друга светлина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вандализмот на рускиот уметник Александар Бренер на почетокот на оваа година во Стеделијк музејот кога тој со спреј нацрта зелен долар врз 52 okno.mk сликата „Белиот крст на сиво“ (1920-27) од Малевич, ми изгледаше како необичен и бесцелен чин на насилство, со единствена цел да се привлече вниманието на медиумите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го пренесуваме во Маргина од две причини: не пронајдовме поаналитични текстови за Кабаков; дури и таков, „патетичен”, текстот на K. Flohic е барем илјада пати подобар од слично патетичните (но и просто фрапантно конфузни) текстови на главниот уредник на единственото македонско списание за ликовна уметност, Големото стакло. ^исто да обрнеме внимание.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Метју С. Шварц, студент на Универзитетот на Мичиген и неколкугодишен главен уредник на Мичиген ривју, наредниот месец во еден напис во МР срамежливо обелодени дека „еден конзервативен весник од УМ му дојавил на новинар од Нешнал ривју“ за оваа нова сторија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве неколку прецизности за емисијата за да бидеме начисто.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Стиgна позитивен одговор од издавачот Фајар, од самиот главен уредник и самиот писател Клод Диран.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со бескрајна почит и чувства на приврзаност Ваш Луан Старова XXIII Имаше голема, бескрајна душа Елен Лејбовиц.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јас не знам, почитувана Лејбовиц, дали некогаш ќе ги прочита овие редови, кои ви ги пишувам за Шапоно почитуваниот главен уредник на Фајар, но верувајте дека ќе продолжам со пишувањето на мојата балканска сага додека ми трае животот, верувајќи во нејзината поврзувачка моќ, особено како од читатели како вас.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јас им велев: Јас никогаш досега не сум му пишувала на некој издавач (како што никогаш не сум му пишувала на некој автор), но затоа кога ќе се објави на француски јазик Балканскиот клуч (во Франција оваа книга се појави под наслов Le Rivage de lехilе, з.м.), ќе му напишам на главниот уредник на изданијата на Фајар за да му честитам и да му се заблагодарам за продолжувањето да придонесува да се открива еден автор кој не би требало првенствено да биде комерцијално порентабилен, (како што се вели вулгарно).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Макар што мојот искрен пријател, македонскиот амбасадор Вања Тошевски, прекален дипломат, во билатералата, но уште повеќе во мултиратералата со кого се знаев од скопската телевизија, кога работев како новинар, а тој беше главен уредник, убаво ме предупреди најмногу да внимавам на шифрантот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
-Или како да си плен на трагата на мутантните ракови-скакулци од реката Вардариште, толку исплашено делуваш ти несреќнику, со тој бастум и со тој шешир... - се придружи Abbe Buzoni (упикувачки следејќи ги отворените асоцијативни пространства од господинот главен уредник, Г.Н.Ом), инаку помошниот уредник на списанието за гранични подрачја што Маргина се вика.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)