Не сфаќав, и сè уште не сфаќам како може некоја реченица во ист миг да изразува псевдо-пропозиција и непобивлива вистина.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Попрво се согласив со Ремзи дека „Ако главниот став е дека философијата е глупост ... тогаш мора сериозно да прифатиме дека таа е глупост, не преправајќи се, како Витгенштајн, дека таа е значајна глупост”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Главниот став на оваа Витгенштајнова теорија е дека мора да постои некаква врска меѓу логичката структура на некој даден јазик и логичката структура на некој факт од реалниот свет на кој се однесува исказот на тој јазик.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)