главен (прид.) - лекар (имн.)

„Веројатно собирање сало околу срцето, парализа на срцето, боже мој, стар potator!”, рече главниот лекар.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Инаку пациентот е сосема во ред”, рече главниот лекар, „уште и операционата маса ќе ни ја сруши кога ќе го вратиме од наркоза, сила од човек.”
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Ајде, ајде, брзаме”, побрзуваше главниот лекар.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Се гледа”, рече главниот лекар подбивно.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сите се смееја. „Земете хлороформ”, рече главниот лекар.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Главниот лекар се запрепасти, професорот стана сериозен: „Тоа Ви е предупредување”, рече, „но и нам другите.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Едно утро седеше на појадок, потресен; почувствува мошне длабоко: главниот лекар ќе отпатува, ќе дојде некој заменик, ќе стане од кревет и ќе земе земичка; човек мисли дека јаде, а всушност појадокот работи врз него.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Вештачко дишење!“ Студентот и главниот лекар брзо го одврзаа пациентот, млитаво паднаа екстремитетите и главата, сега веќе бели како тесто, се занишаа, како кај вкочанет пес, ослободени од сталците на вивисекторот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Го повикаа стариот главен лекар, беше тоа љубезен човек, рече дека ќерка му се разболела.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Веранди, тремови и шупи, на врвот од планинскиот венец, в шума вметнати - овде Рене неколку недели требаше да го заменува главниот лекар.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
2. Дојде визита и главниот лекар ќе ме праша: — Од каде сте, другарке? — Од Костурско, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас дојдов да се лекувам, велам, а не да полагам испити. — Добрѐ, добрѐ, вели главниот лекар, јас ќе ве оперирам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)