генијален (прид.) - уметник (имн.)

Пред сѐ поради самата (суштинска) сликарска техника на овие генијални уметници (формалната техника -маслената, била само олеснителна околност, како што денес е компјутерската техника за некои уметници).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Град што како никој друг, може физички да влијае.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Симона имаше спакувано некое средно музичко и сосем логично, себе си се сметаше за генијален уметник.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Досадни се и овие травеститиве преоблечени во авторитет...  Па, добро, Сашо, не е толку страшно, прашај го господин Страшо! (во тој момент во просторијата на Сашо, влегува еден негов пријател сликар, Чкртко-Шкртко Вртко Ртко ко „О“ што изгледа, а чие вистинско име Сашо ми забранува да го спомнам) Имаш стан, огромно дрво во дворот, другар што добро ги продава своите слики... (во разговорот се вклучува Чкртко-Шкртко) Чкртко-Шкртко: Ма, макетонецот е генијален уметник, само не го бидува за организација, за бизнис, за политика...  Не заебаај, Твртко-Вртко, ти мал маусдонецу ко мравка вреден!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Град во кој многу генијални уметници завршуваат како келнери по ресторани и барови.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)