Таквите генерациски борби помеѓу таткото и синот се многу сериозна работа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нѐ потсетува на епската поколениска кавга меѓу Ахил и Агамемнон во Хомеровата Илијада или на театарот на династиски/семеен лом што досегнува дури до Цар Едип од Софокле до драмите на Јуџин О’Нил и Артур Милер.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Веднаш се селиме во светот на Библијата, приказната за Јосиф и браќата или приказната за непрокопсаниот син.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можете ли да се сетите на пример во западната книжевност за генерациски судир меѓу жени што може да го претполага истото трагично величие како машките генерациски борби од Илијадата и од Цар Едип?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Културен факт е дека во западното општество еден генерациски судир меѓу жени не може да не изгледа, барем во очите на општествено овластениот (односно машкиот) гледач, некако неодредено неугледно – подложен на претераност, хистеричност и гротескност – и, секако, не сосема сериозен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не го поддржувам тој културен став ниту општественото значење на родот кое тој го искажува; само известувам за него.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)