врескав (прид.) - глас (имн.)

Во стапицата на ноќта врескавите гласови ги морничавеа живите; пијаните ветуваа дека на попот ќе му го скршат грбникот, не ќе купува тој и потаму женски души за шарена басма со напечатени цветчиња и пеперуги.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Јас ли? – праша врескавиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Божем не сум ја слушнал караницата на гласовите, му се доближив на човекот со чадор и го поздравив: - Добар ден, - ми отпоздрави врескавиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Штом не веруваш дека момчаков е Пуфи Паф, ти си шупелка, - се согласи врескавиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Веќе и самиот буден, врескавиот глас се почувствува понижен од навредите на братот близнак, од неговата измислица.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се сакале толку што дури и се мразеле, да имале нозе ќе се испогазеле.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во љубов топла како мраз живееле брат и брат, рапав глас и врескав глас, родени во Шумшул- град.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Во еден друг настан не било така, - сонливо се побуни со растреперени зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
ПИСАТЕЛОТ: „За одамна веќе познатото, како што би рекол Шекспир, - со врескав глас се соопштува“. (На репортерот.) А што имате вие да кажете, сонце мое?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)