ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Како резултат на тоа започнало и испраќањето на британска помош: оружје, муниција и друг воен материјал на четниците.

Уште од средината на 1942 година британскиот оддел на СОЕ во Каиро покажувал интерес за Македонија, бидејќи бил заинтересиран за онеспособување на комуникациите по Моравско-вардарската долина, преку која се пренесувале воени материјали до пристаништето Солун, а оттаму на фронтовите на Блискиот и Средниот Исток.

Во однос на Југославија на истата е постигнат договор според кој “југословенските партизани треба да се помагаат во воен материјал“.

Но кога Маклин му соопштил дека една нивна мисија се спуштила во Албанија со цел да замине за ГШ на НОВ и ПО на Македонија, Тито во писмото до Светозар Вукмановиќ-Темпо од 9 октомври 1944 година ќе истакне дека тие треба да го примат “овој член на англиската мисија“ и да бараат од него материјална помош во оружје и воен материјал.

Меѓутоа, настојувањето на Фицрој Маклин да се испрати воена мисија на територијата на Македонија врховниот командант на НОВ и ПО на Југославија Јосип Броз Тито го одбивал.85 Но кога Меклин му соопштил дека една нивна мисија се спуштила во Албанија со цел да замени на ГШ на НОВ и ПО на Македонија Тито во писмото до Светозар Вукмановиќ - Темпо од 9 октомври 1944 година ќе истакне дека тие треба да го примат “овој член на англиската мисија“ и да бараат од него материјална помош во оружје и воен материјал.

4. Сојузниците ќе се обидат да достават колку што е можно повеќе воен материјал за оваа операција: противтенковско и планинско оружје, експлозиви, електрични запаливи фитили, муниција за нашата пешадија и тешкото оружје.

Како резултат на тоа започнало и испраќањето на британската помош: оружје, муниција и друг воен материјал за четниците.

Оттаму полетала и мисијата на Фицрој Маклин.20 Во втората половина на 1943 година во Југославија и Грција биле испраќани просечно 150 тони воен материјал месечно.

Уште од средината на 1942 година британскиот оддел на СОЕ и Каиро покажувал интерес за Македонија, бидејќи бил заинтересиран за онеспособување на комуникациите по Моравско-вардарската долина, преку која се пренесувале воени материјали до пристаништето Солун, а оттаму на фронтовите на Блискиот и Средниот Исток.

Во втората половина на 1943 година во Југославиа и Грција биле испраќани просечно 150 тони воен материјал месечно.

Во него се истакнува: „2. За да може по еден мирен и брз начин да се реши воената ситуација во југословенска Македонија и со тоа да се помогне нашата акција против германските окупаторски сили на Балканот, треба да се постигне договор меѓу Вас и Главниот штаб на НОВ и ПО на Македонија по што: д) Вие и војската под Вашето командување ќе се присоедини кон НОВ и ПО на Македонија и ќе преземете, под нивна команда, борба против германските војски; е) Или да ја евакуирате територијата на Југословенска Македонија окупирана од Вас, откако претходно ќе ги предадете Вашето оружје и сите воени материјали на НОВ и ПО на Македонија.

2. На секоја посмена капитулација потпишана од локален германски командат ќе ѝ се даде наслов нагласувајќи дека капитулацијата е од чисто локален карактер и стриктно ќе се ограничат на следните работи: а) Силите да се предадат безусловно положувајќи го нивното оружје и придржувајќи се кон наредбите дадени од Обединетите Нации како што ќе бидат распоредени. б) Сите авиони остануваат на земја и персоналот останува на постојаните позиции и ќе чекаат понатамошни инструкции. в) Не треба да има уништување, преместување или криење на воен материјал или друга сопственост. г) Сите затвореници на Обединетите Нации да бидат предадени веднаш. д) Веднаш да бидат дадени информации за локацијата на можните опасности или пречки за движењето по земја, море или воздух. ѓ) Да се постапува по сите понатамошни наредби и инструкции издадени од Обединетите Нации. е) Документот направен без пристрасност и ќе биде заменет од кој било општ акт за капитулација донесен од Обединетите нации и применлив на Германија и на гермаските вооружени сили како целина.

На 29 септември 1918 во Солун, Бугарија потпишала примирје кое го диктирале победниците.

Силите на Антантата заробиле околу 100.000 војници и голем воен материјал.

Со тие воени сили можело на непријателот да му се нанесуваат удари по комуникацијата на Моравско-вардарската долина преку која, од почетокот на војната, се пренесувале воени материјали во Солунското пристаниште, а оттаму и до сите фронтови на Блискиот и Средниот Исток.

Но, на 29 септември 1944 година, мајорот Дикинсон, кој сè уште немал контакт со ГШ на НОВ и ПО на Македонија, добил информација преку Радио Анкара дека командантот на ГШ на НОВ и ПО на Македонија, Михаило Апостолски, заедно со Светозар Вукмановиќ-Темпо, "се вратиле од Софија".

За ангажирање на единците на НОВ и ПО на Македонија во реализирањето на таа цел, но под раководство на британските експерти, британскиот политички естаблишмент препорачал да започнат подготовки за испраќање воени мисии на територијата на Македонија.

Тие се борат без оружје, без облека, без покрив над глава, зашто не можат да купат воени материјали со свои пари".

Неспорен е фактот дека Југословенската влада во емиграција уште од времето на напуштањето на земјата, располагајќи со државното злато што се наоѓало депонирано во трезорите на сојузничките и неутралните земји, ги плаќала сите кралски авантури; ги финансирала Дража Михаиловиќ и неговите потчинети; се фрлале златни фунти во земјата на четниците; ги плаќале Константин Фотиќ и неговата работа против НОД.

Оттаму и незадоволството на Дикинсон кога во октомври 1944 година ја известува својата централа дека ГШ на НОВ и ПО на Македонија, на чело со Апостолски, "заминале во непознат правец без да го известат", со што било оневозможено спуштањето воен материјал, поради неможноста да се лоцира неговото место.