воден (прид.) - крпа (имн.)

Вера не се иставаше од неа. Држејќи ја со рацете за рака и ја милуваше косата и ѝ го ладеше челото со водена крпа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога престана да зборува, со рака даваше знак и кажуваше што треба да се направи: да се отвори прозорецот, вратата, да му се донесе вода, да му се стави водена крпа на челото, топла ќерамитка на нозете.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога еден ден престана и тоа да го прави, шепна со бес во гласот: „Ах, ме начека, мамето... Ме најде на тесно...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)