Четворица сме: јас и тие: јас од тукутака ќе се расплачам, ќе се размрсулавам, тие по мене, ќе молчам јас, ќе молчат тие, јас тргни кон некаде – тие по мене, ја расипуваат играта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Некоја влажна сенка од чадот му се присобира околу устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Искрено: во чутуранга рокадата не е позната, но жена ми: вечен архитект со име и чест, директор на Заводот за урбанизам, пред годините на климаксот крк-трт време по турско есапење, ќесебашија, лока на влажната сенка што трепери низ омарнината и удира на рокада: Колку ми ја извалкале постелата?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ја растера влажната сенка што му паѓаше околу устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)